40 Rozdział

Perspektywa Laury :

Powiedz, czy potrafisz

czytać między wierszami, które śpiewam?

Wyrzuciłem jedyną szansę,

jaką miałem z tobą.

Może

będziesz jedyną, za którą tęsknię?

Z tego wszystkiego zostały słowa,

które powiedziałaś...

'Zostań ze mną dziś wieczorem,

Chcę, żebyś został dziś wieczorem.

Patrzyłam na to płacząc Calum trzymał mnie w swoich ramionach trzymając Raini za rękę.

-Możemy wyjść? * odparłam kiedy zakończyli piosenkę

-Laura

-Proszę, nie wyjdę sama * odparłam do niego a on wyszedł ze mną. Słyszałam w tle tekst piosenki Cazy Stupid Love, ale nie chciałam tego dalej słuchać. Wyszliśmy za szlabany, a ja zaczęłam płakać. Usiadłam na krawężniku, mając nadzieje że ból sam przejdzie, nie umiałam sobie z tym poradzić.

-Laura

-Powiedz mi jak on tak mógł zrobić, jak mógł * zaczęłam a Calum mnie mocno do siebie przytulił.

-Chcesz iść z stąd?

-Tak

-No to wstawaj * podał mi dłoń, poszliśmy do jego samochodu i odjechaliśmy, nie wiem kiedy pojawiłam się w domu, nie mam pojęcia jakim cudem leżałam na łóżku, wiem tylko że płacz łamał mnie od środka, wiem tylko że mgła się nie kończyła a ja nadal nie widziałam ratunku.

-Zranił mnie, zranił do głębnie, nie potrafię sobie poradzić. Dusze się od środka. Dusze * odparłam nie świadoma że przytulam się do chłopaka cały czas.

Nad ranem kiedy się ocknęłam byłam w ramionach blondyna. Spojrzałam na niego.

-Możesz mnie nie kochać, możesz mnie nienawidzić. Ale błagam nie mów że nie potrafisz już oddychać, że nie dajesz sobie rady. Że, że……

-Ross

-Laura

-Jak się tu zjawiłeś?

-Pojechałem zaraz za wami, kiedy zasypiałaś zamieniłem Caluma, byłem cała noc z Tobą

-Dlatego tak dobrze spałam?

-Dokładnie, proszę Cię nie karz mi znikać ze swojego życia?

-Nie, nie możesz zniknąć z mego życia. Gramy razem w serialu, nie możemy się jeszcze rozstać.

-Dokładnie

-Ale my nigdy

-Tak wiem

-Ross, kocham Cię…..

-Kocham Cię Lauro Marano * odparł wpatrując się w moje oczy * proszę Cię, nie zapominaj co Cię zrobiłem ale nie otrącaj mnie, daj mi szanse, ja potrzebuje jej nawet nie wiesz jak bardzo

-Ross

-Laura * przybliżył się do mnie i mnie mocno do siebie przytulił, a ja przytuliłam jego. 

Perspektywa Vanessy

Nie wiem dokładnie kiedy zniknęła Laura. Bo zaraz po koncercie Rick zabrał mnie z imprezy. Nie chciałam się bawić kiedy moja siostrzyczka cierpiała. Ale zgodziłam się wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy w nieznane.

-Daleko jeszcze?

-Tak, a może nie * odparł śmiejąc się ze mnie

-A co z Laurą?

-Ross spędzi z nią noc

-Pogodzili się?

-Nie, ale Laura to mądra dziewczyna i da mu szanse

-Wierzysz w to?

-Tak

-Niesamowite * odparłam

-Chcę spędzić trochę czasu z moją piękna dziewczyna

-Zabawne

-Spokojnie, oboje są dorośli wiedzą co robią

-Tak * odparłam, mimo że miałam wielkie ale. W końcu zatrzymaliśmy się. Zobaczyłam jakąś altankę, ale nie odezwałam się. Rick zaparkował, po czym wyszedł z samochodu by otworzyć moje drzwi podał mi dłoń a ja złapałam go za nią. Zamknął samochód i idąc pod rękę szliśmy w kierunku altanki. Nagle z znikąd pojawili się muzycy. Zaczęli grać melodie.

Zaśmiałam się cicho

-Zatańczysz>?

-No wiesz nie grzecznie było by odmówić * odparłam a on wziął mnie w ramiona i zaczęliśmy się kołysać w rytm muzyki. Przytuliłam się w jego ramiona by spokojnie wyczuć jego serce. Chciało mi się płakać ze szczęścia bo doskonale wiedziałam co zamierza zrobić. Jednak postanowiłam czekać. I tak o to mój rycerz, po zakończeniu piosenki dostał piękne białe róże. Zauważyłam jedną sztuczną.

-Jak zwiędną te wszystkie róże to przestanę Cię kochać. * odparł jak na zawołanie, tłumacząc. Wtedy uklęknął na kolano. Wyciągając z kieszeni mała paczuszkę. Pierwsza fale łez pojawiła się, ale słuchałam dalej. * Vanessa Marano wiem że robię to nie tak jak powinien ale to z Tobą chce spędzić resztę życia. Założyć rodzinę i być szczęśliwym. To z Tobą chce żyć aż do śmierci być obok Ciebie chowany, to z Tobą wyobrażam sobie życie. Czy ty Vanesso uczynisz mi ten zaszyt i wyjdziesz za mnie?

-Tak!!! * pisłam  a on założył mi pierścionek na palec wstał i mnie mocno do siebie przytulił. A ja obdarowałam go buziakiem. Takim długim i romantycznym. * Teraz musimy powiadomić rodziców?

-Tak załatwione * odparł wyciągając bilety * Lecimy do Włoch, Twoim rodzice wiedzą i czekają na nas

-Hmy… Mark chce poznać zięcia? * odparłam tuląc się do niego

-Dokładnie. A Eli upiecze nawet ciasto * odparł przez co oboje zaczęliśmy się głośno śmiać.

Perspektywa Laury

Chodziłam po domu w samej piżamie. Nie rozumiałam nic. Nikogo oprócz mnie i Rossa nie było. A nowy chłopak właśnie wyszedł z mojego pokoju. Szybko się ograł pomyślałam kiedy zmierzał w moim kierunku.

-No przecież mówiłem Cię że Rick po prosił o rękę Vanesse, ona się zgodziła więc polecieli z samego rana do Włoch gdzie przebywają Twoi rodzice.

-i nic by nie powiedziała?

-Laura mamy wywiady, kręcenie odcinków zdjęcia. Za dużo tego

-Masz racje * odparłam idąc do swego pokoju. Ogarnęłam się szybko, letni prysznic, rozczesanie włosów, zero makijażu pełen luksus. Zeszłam na dół i ujrzałam Rossa w roli kucharza zaczęłam się śmiać. Podeszłam bliżej i spróbowałam surowego ciasta, za co oberwałam w palce * hej !!! * odparłam a Ross poważnie do mnie szepnął

-Surowego ciasta się nie je.

-Surowe ciasto jest najlepsze * odparłam, nie zdałam sobie sprawy z tego że jestem tak blisko Rossa. Spoglądaliśmy na siebie nic nie mówiąc.