30 Rozdział

Perspektywa Rossa

Przez Laurę nie spałem całą noc. Jak to będzie walczyć?, co ona sobie myśli przyjechała na chwilę i co znów złamie mi serce. O nie grubo się myli. Nie pozwolę jej na to. Tylko w jaki sposób przekonać ją że mam ją gdzieś. Miałem stawać z łóżka, by ogarnąć cały ten burdel kiedy przypomniałem sobie naszą rozmowę na drzewku……

 

-Ehm, myślałem że wolne

-Ja już idę także chodź

-Ukrywasz się przed kimś?

-Przed wszystkimi i realny światem. A ty>?

-Olivia się wścieka tylko nie wiem na co

-Może jest zazdrosna.>?

-Nie wiem, nie interesuje mnie to, jakbyś mogła zejść już z mojego drzewka byłby prze szczęśliwy.

-Teraz tak będziesz się zachowywał w stosunku do mnie.

-A co jeszcze źle?

- Możesz mnie doprowadzać do furii, możesz zachowywać się jak palant, możemy nie gadać, możemy nie przybywać w jednym pomieszczeniu. Jednak ja się nie poddam. * Przybliżyła się do mnie za bardzo blisko, moje serce zaczęło bić jak opętane, zatrzymała się dopiero kiedy była kilka milimetrów od ust. A ja nie mogłem na niczym się skupić. Bez sensu. * Czy tego chcesz czy nie, będę walczyć, będę walczyć o nas. Nawet będąc na straconej pozycji.

-Miałaś szanse 2 lata temu wtedy coś do Ciebie czułem * Musiałem się od niej odsunąć, była za blisko.

-A teraz, a teraz co czujesz?

-Nienawiść, nic więcej nie czuje. Nie czuję nic do Ciebie. Myślę o tym by być z Olivią.

-Jak dla mnie możesz być nawet z Angeliną Jolii. Na końcu i tak będziesz ze mną * A kiedy się udało i odcumowałem od niej jak najdalej to ona przyłożyła moją rękę do jej serca.. * To serce bije tylko dla Ciebie. I zawsze tak będzie Rossie Lynch. Wiem spieprzyłam, ale wróciłam głównie dlatego że chce być z Tobą.

-Trzeba było pomyśleć wcześniej. Mówiłem Ci że uczucie do Ciebie zginęło.

-Więc dlaczego widząc mnie na scenie zaśpiewałeś Jeśli nie mogę być z Tobą.>?

-Bo, dawno tego nie graliśmy tylko dlatego.

-Kochasz mnie chociaż troszkę.>?.

-Nie, nie kocham Cię wcale,  wyleczyłem się z miłość do Ciebie. Myśle że zakochałem się w Olivii. Więc odpuść.

-nie mogę. Wiem że wszystko zepsułam, ale dale Cię kocham…To był dla mnie gwóźdź do trumny. Zdecydowanie. Ona mnie kocha, ona chce walczyć co ona sobie kurwa myśli. Wróciła i znajdę się w jej ramionach. Ehm jeszcze kłamstwo że kocham Olivie. Nie no brawo Rossie Lynch wkręciłeś nie winną osobę. Zacząłem desperacko szukać telefonu.

-Cześć Nie obudziłem Cie?

-Cześć nie, właśnie robiłam kanapki.

-Jak miło mnie?

-Oj nie bądź taki zabawny

-Nie chcesz się spotkać?, chciałbym pogadać.

-Jasne, gdzie?

Na plaży>?> * zapytałem mając nadzieje ze się zgodzi.

-Jasne, za godzinę jestem.

-Ok to pa Olivia.

Powiedziałem zakańczając rozmowę. No przecież muszę jakoś odsunąć od siebie Laurę prawda?. Wstałem szybko ogarnąłem się i wyszedł z domu, jak wrócę będę sprzątał. Pobiegłem na plaże. Na środku plaży zobaczyłem Stana.

-Cześć.

-No hej chłopie. Laura już tnie fale a ty gdzie się podziewasz? * spytał a ja musiałem na nią zerknąć.

Szalona dziewczyna, zaśmiałem się widząc jak jest szczęśliwa w wodzie.

-Kupiła deskę i ubranie, coś czuje że na dłużej tutaj zabawi.

-E wątpię to wolny ptak szybko zwieje

-Jednak cieszysz się młody co? * spojrzałem na niego a potem na Laurę. Nie potrafiłem na to pytanie odpowiedzieć. Serio wyleczyłem się z Laury.

-Cześć * odparła Olivia.

-Cześć, Stan później przyjdę po sprzęt.

-Jasne * odparł a ja odeszłem z Olivią.

-Potrzebuje Twojej pomocy.

-W czym?

-W udawanym związku? * odparłem z ona się na mnie spojrzała jak na kosmitę.

-Eee>?, przed kim chcesz udawać?

-Przed Laurą, zamierza walczyć o nas a ja tego nie chce, potrzebuje kogoś by…

-Odsunąć ją od siebie?, będziesz tego żałować * odparła.

-nie prawda, pasuje Ci układ w którym będę Twoim chłopakiem?

-Tak * uśmiechnęła się do mnie i mocno mnie do siebie przytuliła. * Chodzę z Rossem Lynchem!, moje marzenie się spełniło

-Oj bez takich. Idę po piankę i deskę idziesz?

-Nie po patrze na lądzie

-Ok * powiedziałem po czym poszedłem po sprzęt. Laura świetnie sobie radziła do czasu aż mnie zobaczyła, akurat zjeżdżała.Szybko wpłynąłem z deską do wody żeby ją ratować. Jednak ona już nie potrzebowała pomocy siedziała na dece i próbowałam złapać oddech. Oczyściłem z jej twarzy włosy.

-Laura, nic Ci nie jest?

-Nie nie, wszystko w porządku * spojrzeliśmy na siebie, no tak zabierając jej włosy z twarzy nie pomyślałem że będziemy za blisko siebie.

-Na pewno? * spytałem a ona dotknęła mojej ręki by poprawić sobie włosy.

-Na 100 procent, no to wymiana * odparła kładąc się na desce i płynąc do brzegu. Płynąłem obok niej.

-Czemu mnie asekurujesz?.

-A co jeśli coś Ci się stanie? * spojrzała na mnie po czym odpięła zabezpieczenie, stanęła na desce zrobiła gwiazdę po czym znalazła się na mojej desce, by później wpaść do wody. Śmieje się z niej a ona łaskocze mnie w wodzie. Kiedy nurkuje i ja. Jest na tyle blisko że wpatrując się w siebie doskonale wiem co dalej się wydarzy. 

 Nasze usta stykają się w naszym pocałunku. Który w końcu po dwóch latach nastąpił, i chociaż bym bardzo chciał odwzajemniam pocałunek, za bardzo bujam się w tej dziewczynie. Nasz pocałunek jest zachłanny i namiętny. Bo po chwili oboje się wynurzamy.

-Jasna cholera * odpowiadam wpatrując się w nią.

-Długo na to czekałam, a teraz jeśli pozwolisz wracam do domu.

-Jasne * odparłem nie świadom tego co przechodzi moje biedne serce. Przez tak krótki czas już tyle było za nami....